(0)
Historia
30 stycznia 1596 we dworze w Niewodnicy państwo Andrzej i Elżbieta z Karpiów Koryccy podpisali dokument fundacji kościoła. Wkrótce wybudowano w Niewodnicy kościół pod wezwaniem św.Trójcy.
Kościół był usytuowany na wzgórzu, ustawiony w linii wschód – zachód z apsydą w kierunku wschodnim. Kościół był zbudowany z drewna sosnowego. Przy kościele znajdowała się dzwonnica, a w niej stary piętnastowieczny dzwon. Plebania i zabudowania gospodarcze też były drewniane, kryte słomą. Budynek kościoła miał kształt prostokąta o wymiarach 23,5 m x 8,5 m i wysokości 10,7 m. Był drewniany na podmurowaniu z kamieni i gliny. Dach kryty pierwotnie słomą, później, po wielu remontach pokryto gontem. Na środku dachu znajdowała się kopuła z małą sygnaturką. Ściany były obite tarcicami, podłoga drewniana.
W XVII wieku po prawej stronie był ołtarz św.Antoniego z Padwy, a w nim obraz św. Antoniego malowany na płótnie. Pośrodku kościoła znajdowały się obszerne murowane podziemia, w których chowano zmarłych kapłanów i inne znaczniejsze osoby. Przy ołtarzu św. Antoniego znajdowały się mniejsze, też murowane podziemia, w których chowano zmarłych kolatorów kościoła. W drugiej połowie XIX wieku prawie trzystuletni budynek kościelny uległ zniszczeniu.
Pokonując wiele trudności ówczesny proboszcz ks. Antoni Dowbor uzyskał pozwolenie na budowę nowego kościoła. Plan budowy i kosztorys nowej świątyni wykonał architekt Romuald Lenczewski.
dodane na fotoforum:
