W 1839 r. monaster powraca na lono Kosciola Prawoslawnego. Od tego momentu, chociaz powoli zaczyna sie stopniowy proces odnowy zycia religijnego, trwajacy do wybuchu I wojny swiatowej. W tym okresie zostaja wybudowane trzy nowe cerkwie, oczyszczono równiez z wapiennej pobialki dawne supraskie freski.
Po odzyskaniu przez Polske niepodleglosci prawoslawni mnisi zostaja usunieci. W budynkach klasztornych poczatkowo urzadzono szkole rolnicza, a nastepnie przekazano je zgromadzeniu ksiezy salezjanów. Na poczatku II wojny swiatowej bialostocczyzna zajeta byla przez wojska radzieckie, które zamienily klasztor w koszary, a cerkiew Zwiastowania NMP w warsztaty naprawcze. Pod koniec wojny, w 1944 r. wycofujacy sie hitlerowcy wysadzili glówna swiatynie w powietrze.
W okresie powojennym prawoslawna spolecznosc Suprasla mimo duzych trudnosci zdolala zatrzymac mala klasztorna cerkiew p.w. sw. Jana Teologa jako swiatynie parafialna, budynki natomiast zostaly przejete na rzecz skarbu panstwa. W 1984 r. po dlugich staraniach uzyskano pozwolenie i rozpoczeto rekonstrukcje zburzonej w czasie wojny cerkwi Zwiastowania NMP. W tym tez roku utworzono Prawoslawny Dom Zakonny przez co wznowiono zycie monastyczne w Supraslu.
Po dlugich i bardzo trudnych staraniach w lutym 1996 r. decyzja Urzedu Rady Ministrów budynki monasterskie zostaly przekazane restytuowanemu w 1989 r. Prawoslawnemu Klasztorowi Meskiemu Zwiastowania NMP w Supraslu.
Bp Jakub (Kostiuczuk)
dodane na fotoforum: