Do wiersza przypnij różę

Może kiedyś wiersz napiszesz dla mnie
ciepłym wiatrem lata, w alejach jesieni.
Z niewoli pamięci uwolnisz wspomnienia
chociaż za późno, by można coś zmienić.

Napisz wiersz dla mnie i przypnij doń różę,
(którą zerwałeś w ogrodzie przed świtem)
delikatną, piękną; miała kolor słońca,
a ten błękit nieba innym był błękitem.

Zawiłe dróżki, które mchem porosły,
tajemnic naszych ukrywając złoże,
dzisiaj milcząco w myślach się kołyszą
jak dzikie kwiaty gdzieś pomiędzy zbożem.

Może zerwiesz mi kwiat w falującym łanie,
gdyż w przestrzeni czasu nic się nie zmieniły.
Serce wciąż to samo, lecz na naszych twarzach
jakieś dziwne ścieżki już się pojawiły...