Już od rana do bałwana
woła sroka – oskubana:
„Wiosna idzie, zbieraj graty.
Ruszaj w podróż lodowaty!

Migiem pakuj śnieg w walizy.
Już przebiśnieg, ten z donicy,
listkiem pierwszym marzec wita.
Koniec zimy! No i kwita”.

Bałwan w śnieżnej łepetynie
myśli: „Mój czas wkrótce minie,
śnieg stopnieje, mróz odejdzie.
Zmieni w wodę moje serce
słońce szybko, gdy przygrzeje.
Sroga zima – dawne dzieje!