...miłego wieczoru...zaczyna się sezon ławeczkowy...

...Samotna, ukryta pośród drzew parkowych,
świadek klęsk i zwycięstw, także pyrrusowych.
Łez i miłości, tej wariatki niezmiennej.
Ławeczka, jak łoże, pośród nocy bezsennej.
Miejsce odpoczynku, relaksu i marzeń,
swoisty konfesjonał, pośrodku zdarzeń.
Jak niemy słuchacz, bez entuzjazmu, złości,
wysłucha cierpliwie, w swojej samotności.
Skromna skarbnica rzeczy zagubionych,
dawno zapomnianych i tych porzuconych.
Gdzie nie spojrzysz - są tu widoczne ich ślady...
O...na poręczy... zastygł pocałunek blady!…
.....Gdy przysiądziesz przechodniu, choćby na chwilę,
w jej ciszę wsłuchaj się i skup się na tyle,
by móc tą chwilą, dla duszy wytchnienia
poczuć pełną piersią rozkosz - cudu istnienia!
-Szydzik Zofia


https://www.youtube.com/watch?v=49QaYnOT5wA