Pogody, radości i słońca Wam życzę...wspaniałego weekendu....pozdrawiam ciepło...

Klasztor Sióstr Klarysek oraz Kościół Trójcy Świętej w Starym Sączu.

Zanim przekroczymy bramę klasztoru i z wewnętrznego dziedzińca wejdziemy w półmrok niezwykłego wnętrza klasztornego kościoła z jego unikalnymi malowidłami, rzeźbami i namacalnym wręcz nasyceniem historią i mitem, warto zobaczyć zabudowania klasztoru od strony drogi do Nowego Sącza. Widok jaki się nam ukaże wytłumaczy nazywanie Starego Sącza „ Wawelem Podhalańskim”. Złote zwieńczenia wież kościelnych, wielkie budynki klasztorne umieszczone nad stromą skarpą i całość obwiedziona białym obronnym murem kryjącym wielki ogród i sady klasztorne, sprawia wrażenie potężnej warowni. attykaPrzy dobrej pogodzie, nad zabudowaniami klasztoru, wyłania się pasmo Radziejowej, wznoszące się na wysokość blisko 1300 m n.p.m. Wielkość klasztoru, jego świetna, zwarta architektura i monumentalność krajobrazu, sprawia niezapomniane wrażenie. Dopiero teraz możemy stanąć na skwerku przed sklepioną bramą na dziedziniec klasztoru. Po prawej stronie mamy drewnianą bramę Szeklerską i intrygujące malowidło na murze klasztoru oraz zabytkowy budynek z czasów króla Jana III Sobieskiego, a po lewej średniowieczną zabudowę ulicy Daszyńskiego ze sklepikami pełnymi pamiątek. Na dziedziniec klasztoru wchodzimy przez wysklepione przejście w XVII-wiecznym, czteropiętrowym budynku bramnym, mijając dom kapelana z 1605 roku. Na wieży wieńczącej budynek bramny umieszczono zegar, a w południe rozlega się hejnał zagrany według starych recept muzycznych.

Pierwsze budynki klasztorne i kościół były zapewne drewniane i ich budowę ufundowała w 1280 roku księżna Kinga. Od połowy XIV wieku rozpoczęto prace budowlane nad murowanym kościołem pw. Świętej Trójcy (jego konsekracja nastąpiła około 1332 roku). Kolejne prace wykonywano w latach 1601 – 1605, kiedy to na polecenie biskupa Bernarda Maciejowskiego powstaje murowana wersja zabudowań klasztoru. Po roku 1617 prace te są kontynuowane. Zniszczenia wywołane pożarem jaki miał miejsce w 1764 roku dały początek poważnym remontom i zmianom w postaci dobudowania sygnaturki i wykonania nowych polichromii. Sygnaturka ozdobiona koroną książęcą jest niezwykłym dziełem kotlarstwa (została wykonana z miedzianej i mosiężnej blachy i po części odlana z metalu), powstała w 1777 roku jako dar ksieni Psurskiej. W części klasztoru dostępnej dla zwiedzających najważniejszy jest kościół pw. Trójcy Świętej. To wczesnogotycka budowla ma wydłużony, pięcioprzęsłowy korpus i węższe, dwuprzęsłowe prezbiterium o trójbocznym zamknięciu.

W kościele na szczególną uwagę zasługuje barokowa ambona z 1671 roku wykonana z hebanu o fantazyjnych zdobieniach przedstawiających mityczne, biblijne drzewo Marii Panny, winną latorośl i liczne postaci królów judejskich. Bogactwo formy kryje liczne i nie do końca rozpoznane alegorie i znaczenia, które można dzisiaj jedynie kontemplować w zachwycie. Cennym obiektem jest kaplica św. Kingi ze srebrną trumną zawierającą relikwie świętej, ołtarz główny i dwa stiukowe ołtarze boczne, zaprojektowane i wykonane w stylu barokowym przez Baltazara Fontany w latach 1696-1699. klasztor-ołtarz-1Szczególnie cenny i piękny jest obraz św. Trójcy, w całości wyrzeźbiony i wytłoczony w srebrnej blasze. W lewej nawie znajduje się płyta grobowa królowej Jadwigi, żony Władysława Łokietka. Przy kolejnych przebudowach klasztoru pracowali znakomici architekci, artyści i projektanci Jan di Simoni, Franciszek Placidi, Baltazar Fontana, Feliks Derysarz i wielu innych.

Od początków klasztoru jest on pod troskliwą i stałą opieką władz i społeczności miejscowej, z inicjatywy których wykonuje się stale prace remontowe i odnawiające zabudowania klasztoru. Ostatnie prace jakie miały miejsce w klasztorze odbyły się w 2010 roku i obejmowały m. innymi bardzo poważny remont i konserwację zwieńczeń wież kościelnych i dachów klasztoru.