Zamek w Dąbrowie stanowi przykład jednej z nielicznych na Opolszczyźnie rezydencji w stylu renesansowym z dekoracyjnymi elementami obronnymi.

Historia

Fundatorem wybudowanego w latach 1615-1617 zamku w Dąbrowie był Joachim von Tschetschau-Mettich, przedstawiciel starego śląskiego rodu wywodzącego się z Czech. Po 125 latach, późnorenesansowy, trójskrzydłowy zamek stał się własnością Franciszka Jana Larischa, który administrował zamkiem od 1740 do 1769 roku. W 1788 r. rodzina Ziegler-Klipphausen przejęła budowlę i założyła w 1805 r. park z oranżeriami, bażanciarnią oraz stawami hodowlanymi. W 1878 r. zamek został sprzedany księciu Alfredowi von Hatzfeld-Wildenburg - właścicielowi rezydencji Schoenstein w Nadrenii. Od 1893 r. zamek pozostawał w rękach rodu Hochbergów, książąt pszczyńskich. To oni, w latach 1894-1897 dokonali gruntownej przebudowy, nadając zamkowi dzisiejszy kształt architektoniczny. Wówczas, po pd. stronie wzniesiono zabudowania folwarczne. W 1920 r. Anna von Hochberg zawarła związek małżeński z dziedzicem Ciepielowic, doktorem praw Hermannem zu Solms-Baruth, który był ostatnim właścicielem dąbrowskiej rezydencji. Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy rodzina Baruth otrzymała nakaz eksmisji z Dąbrowy. Przez kilka lat obiekt był niezamieszkały, dopiero przed wybuchem II wojny światowej NSDAP urządziła w nim szkołę dla nauczycielek. W czasie wojny w zamku mieścił się punkt reperacji mundurów niemieckiej armii. W 1945 r. mieścił się w nim sztab wojskowy I Frontu Ukraińskiego oraz lazaret. Po wojnie, latach 1948-1975 obiektem dysponował Wojskowy Ośrodek Szkolenia Rolniczego. Wtedy rozpoczęto remont zamku. Po przejęciu budynku przez Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Opolu zorganizowano w nim sale wykładowe, czytelnię oraz pokoje noclegowe. Obecny właściciel - Uniwersytet Opolski planuje stworzyć w zamku Centrum Biznesowe.