Pora na purpurę

Nadchodzi czas rozpalony
pora jarzębin czerwonych
co niosą na swych koralach
tłumione miłości żale
purpurą nieujarzmioną
korale jarzębin płoną
a pojedyncze ich kiście
spalają się uroczyście
w ukłonach swych przedostatnich
jak te baletnice tańczą
a liście ciemnozielone
ugaszą ich żar szalony
a kiedy się jesień dopełni
darując królestwo jarzębin
my – jesienni – też zapłoniemy
od tego nadmiaru czerwieni…
–

Bernadyna Łuczaj