Ten rok rozpoczął się fantastycznie.
Mariusz wrócił do pracy, ja znów dostałam podwyżkę - wreszcie mam nie tylko czas ale i możliwości spełnienia paru swoich zachcianek, o których myślałam od dawna:
- zaczęłam odświeżać niemiecki, dodatkowo zapisałam się tez na wymarzony Finski (Jenyyy, jak już strasznie dawno chciałam to zrobić...)
- już wstępnie zabukowałam sobie studia od października, a kurs rozpoczyna się w marcu - jest sens w podnoszeniu kwalifikacji, jeśli idą za ty sensowne korzyści, również finansowe, wiec korzystam ile mogę!
- w niedługim czasie kroi się wymiana okien i remont łazienki - tak się zastanawiam, czy da się tam jakoś upchnąć prysznic...
No i najlepsza wiadomość, to taka, ze jestem na jak najlepszej drodze do załatwienia sobie sponsora dla mnie i kobył na zawody :) kupimy parę białych czapraczkow, ze dwie derki, wyszyjemy logo sponsora i będziemy się wozić po Slasku!
Wiec chciałam tutaj serdecznie podziękować moim nieprzychylnym - jak się okazuje w moim przypadku zbarowanie mnie na starcie, było najlepszym sposobem, żebym teraz mogla żyć na 150%.
A gdyby nie te kłody pod nogi, które zmusiły mnie do mobilizacji, pewnie tkwiłabym tam gdzie jeszcze ponad rok temu.
Gdy tymczasem mimo braku wygranej w totka (jak na razie) realizuje się bardziej, niż mogłabym kiedyś przypuszczać.