Dzwoniec...

jest bliskim kuzynem zięby. Obydwa gatunki należą do rodziny łuszczaków. Ich cechą charakterystyczną jest specjalna budowa dzioba ułatwiając łuskanie ziaren, które są ich głównym pokarmem. Dziób jest krótki, dość gruby, o silnej budowie. U niektórych gatunków łuszczaków szczęki są skrzyżowane – zachodzą na siebie, co umożliwia podważanie pokryw szyszek i wyciąganie nasion. Łuszczaki, ze względu na dostępność nasion także w sezonie zimowym, są ptakami osiadłymi. Łączą się wtedy w mniejsze lub większe stada wędrując na niewielkie odległości w poszukiwaniu pożywienia. Dzwoniec jest ptakiem wielkości wróbla o zielonooliwkowym ubarwieniu z wyraźnymi, mocno żółtymi polami w środkowej części skrzydeł i po obu stronach nasady ogona. Jest popularnym mieszkańcem skraju lasu, śródpolnych zadrzewień oraz miejskich parków i ogrodów. Zazwyczaj ukrywa się w zaroślach i koronach drzew, ale jego obecność zdradza charakterystyczny śpiew.




Głos dzwońca, składa się z dwóch wykonywanych w różnej kolejności zwrotek: jest to miękki trel porównywany do śpiewu kanarka, zbudowany z powtarzanych kilkakrotnie dźwięcznych głosek połączony z charakterystycznym, przeciągłym, początkowo opadającym i w końcówce podciągniętym do góry zgrzytem. Śpiew dzwońca nietrudno usłyszeć przed rozpoczęciem sezonu lęgowego, pod koniec zimy. Wiosną trel jest słabiej rozpoznawalny wśród wielości innych głosów. Wciąż jednak przebijać będzie mniej donośny, świdrujący zgrzyt.


https://www.youtube.com/watch?v=0u5UvnKlCTA