RZYM

Słowo Pantheon wywodzi się od greckiego słowa Panthea, które oznaczało "świątynie wszystkich bogów". W budowlach tego typu czczono wszystkich dwunastu bogów olimpijskich oraz urzędującego władcę. Budynek wzniesiony za czasów Marka Agrypy poświęcony był dwóm bóstwom (Wenus i Marsowi) oraz Juliuszowi Cezarowi.

Nie ma jednak pełnej zgody odnośnie ostatecznego przeznaczenie budowli z czasów Hadriana. W środku okrągłej budowli mogły odbywać się publiczne wysłuchania, sprawy sądowe oraz oficjalne zgromadzenia. Inna z teorii mówi, że świątynia miała być miejscem kultu cesarza, choć w samym Rzymie nie było to zbyt często spotykane.

Jeśli przyjąć, że Panteon służył jako świątynia, to za jego symboliczny koniec możemy uznać końcówkę dekady IV wieku, kiedy to ostatni cesarz (niepodzielonego) Cesarstwa Rzymskiego, Teodozjusz I Wielki, wyegzekwował zakaz funkcjonowania pogańskich świątyń.