Przepływała chmura ukosnie, zaplątała sie cała w sosnie....

- Już cię teraz nie puszczę, chmuro,
Będziesz moją wtórą naturą.
Korzeniami tkwię cała w ziemi,
W niebo wrosnę kłębami twemi,
I pogrążę błękit w uwięzi
Moich szumów, moich gałęzi...
A gdy umrzesz srebrną ulewą,
Już nie poznasz gdzie ty, gdzie drzewo,
Bo ta sama prowadzi droga
Tu do ziemi, co tam, do Boga -

J Brzechwa