Strach nie jest jak choroba zakaźna, nie przychodzi skądś, ale sam go tworzysz. Głównie przez miłość. Im bardziej coś kochasz, tym bardziej dręczy cię myśl, że mógłbyś to stracić. Wtedy strach jest zawsze gdzieś tuż obok.
<Jonathan Carroll – Drewniane morze>
(Lublin, Ogród Botaniczny)
https://www.youtube.com/watch?v=UWb1xaFn0b4
<Czerwony Tulipan - Jedyne co mam>
dodane na fotoforum:
ycnay 2009-09-09
...hmm, więc jak pozbyć się ten ów strach?...mniej kochać, a może oswoić go (ten strach?)...;)
asiak78 2009-09-10
cudeńko.....
aradia 2009-09-10
Skulony strach..... bez niego nie czulibyśmy radości z ulgi gdy mija.... wszystko ma swój sens na ziemi...nie można tego zmienić ani przeskoczyć....wywołuje w nas emocje czasami niepotrzebne i nieopanowane gdy kochamy i boimy się stracić....Całość świetna w kolorystyce zmrożonej jak on sam... ;))))
marcysi 2009-09-10
oj tak, strach to nieodłączny towarzysz życia ludzkiego;-)
i chyba dobrze, jak się niekiedy czegoś boimy, to znaczy że nie jesteśmy zobojętnieni na wszystko wokoło;-)
pozdrowienia księżycowe przesyłam;-)
han09 2009-09-11
Samotna nimfa w pięknym zakątku. Pozdrawiam Małgosiu!:-)