(0)
Muminek wyobraził sobie, że jest Buką. Zgięty wpół posuwał się wolno przez stosy martwych liści, a potem stanął, rozpościerając wokoło siebie mgłę. Wreszcie westchnął i spojrzał tęsknie w okno. Czuł się najbardziej samotnym stworzeniem na świecie.
<Tove Jansson - Tatuś Muminka i morze>
(Lublin, Muzeum Wsi Lubelskiej)
asiak78 2009-10-01
swietnie
marcysi 2009-10-01
och Muminki;-) cudowna bajka, choć na myśl o Buce, jeszcze dziś czuję dreszcz przerażenia, ja też się jej bałam jak Muminek;-)
a ta samotność odczuwana przez Muminka, napewno stała się mniejsza, jak pomyślał o swych przyjaciołach;-)
dziękuję Ci Gosiu za tą chwilę wspomnień;-)
lord26 2009-10-06
Ja chce w nim mieszkac...:)
