Śpisz jeszcze zapewne, Kochanie moje. Jeszcze dzień nie złożył na Twych rozgrzanych usteczkach porannego pocałunku budząc Cię ze świata marzeń i błogiego szczęścia ,usiadłabym cicho na skraju twego łóżka wpatrując się bezustannie w twą lekko przekrzywioną na poduszce główkę, chłonąc ciepło twych zaróżowionych policzków i muskając najdelikatniej, jak potrafię te śliczne półotwarte usteczka nęcące swą niewinnością i bezbronnie piękne.
Moje cichutkie „Kocham Cię” łaskotałoby twe uszko, tak subtelnie komponując się z melodią twego snu, iż nawet tobie trudno byłoby rozróżnić nasze głosy. Jedynie uśmiech twój zdradziłby, że chcesz słuchać tego śpiewu jeszcze i jeszcze, że jest Ci tak błogo, tak sennie i tak szczęśliwie…
Śpij, miłości moja, śnij o świecie, w którym nie ma zła, przemocy ani strachu, gdzie nie ma granic i wrogości, gdzie poranki nie ranią tak mocno jak nóż rzeczywistości wymierzony w serce marzeń.
Śpij, a na moje ramiona zrzuć swoje cierpienie,