część 5 i ostatnia/zdjęcie malowidła piórkiem/

Dokoła ciemno, nie widać ani jednej gwiazdy, czarne chmury spowiły niebo, Na dworze zerwał się wiatr. Miasto bije blaskiem lamp, rozświetla głuchą noc. Mieszkańcy pogrążyli się we śnie, wszędzie panuje cisza. Znalaźliśmy się w windzie, podążaliśmy do drzwi na końcu korytarza. Nawet nie pukaliśmy,ustąpiły, bardzo powoli ukazując nam wnętrze, od razu weszliśmy do środka. W mieszkaniu było ciemno. W czyjś sen wdarł się głos- "Żyjesz, aby cierpieć".
Dziewczyna otworzyła oczy, za oknem zapadła noc , raptownie usiadła na łóżku jednocześnie krzycząc .Drżała, a jej ciało oblał zimny pot. Łzy płynęły jej po rozgrzanych policzkach. -Spojrzyj jej głęboko w oczy.-powiedziała bez słów do swojego ucznia. Dziewczyna poczuła dreszczyk na tyle pleców taki jak gdyby ktoś całowało ją po szyi.Powoli odwrócił ją ku sobie . Czuła jego zapach. Miał czarne oczy, takie pełne nadziei. Patrzył , a ona stanęła naga przed nim. Nie ruszała się. Nagle odwrócił wzrok .Spojrzał w bok, . Przyciągnął jeszcze bardziej do siebie, jej głowa spoczęła na jego ramieniu, słyszał jak prędko oddycha. Jego puls przyśpieszył. Przycisnął dziewczynę do siebie, jeszcze bardziej. Czuła się jakbym zawisła na nim, urzekło ją to, że nie patrzył. Oczy zaszły jej mgłą, zbladła. Czuła jak nieznane ręce trzęsą się. Oboje mieli krótkie oddechy. Obejmowała go i wpijałam się palcami dłoni w jego plecy. Potem znów szukała jego wzroku. Czuła rozkosz. Ta moc pożądania. Szukała jego ust. Musnęła je tak delikatne niczym dotyk motyla. Potem jak by lękała się słów i spojrzeń,skuliła się w sobie . Jednak pożądanie było silniejsze. Na jego ustach utopiła ból i strach , wszystkie złe myśli uciekły w otchłań. Miał takie miękkie usta..... delikatnie odpinała koszulę. Pomógł jej ją zrzucić na poziomie ramion. Miał takie silne i dobrze zbudowane ramiona. Klatkę piersiową też miał atrakcyjną. Dłońmi głaskała jego bicepsy , tak jakbym chciała się przekonać czy na pewno oczy się nie mylą,dłonie powędrowały niżej .Wtuliła się w niego Odchyliła głowę, by on wiedział, że chce, aby zszedł niżej ,pieścił ,chciała poczuć dreszcze na całym ciele. Nie z zimna, ale z podniecenia. Nagle poczuła ból i wszechobecną ciszę kryjąca w sobie najgorsze. Zamarła.… znajdowało się tam teraz mnóstwo świeżej krwi, która kapała na ziemię. - nieeeeeeee!!!! Jej odgłos był strasznie głośny… Była przerażona, do tego ta zatrważająca ciemność…...........Smierć nachyliła się nad swoim uczniem i kochankiem. Znowu słyszę jej miarowy głos, taki kojący… Kojący? Nie ważne… Zamykam oczy, czując zapach i smak krwi w ustach ..... ten głos ,wbija się z całą siłą w moją głowę… Pulsująca krew cieknie mi po twarzy, po chwili całkowicie zalewa mi oczy . Nie wiem, czy obecna chwila jest jawą, czy tylko snem. Chcę z tym skończyć, ale Ona mi nie pozwala .-Nie mogę- powiedziałem szeptem
-Czemu nie możesz? Ona należy do ciebie ,jest twoja ,jesteś jej panem życia i śmierci .Proszę, zaufaj mi! -Kim jesteś?- zapytałem. -Nieważne kim ja jestem, lecz kim ty jesteś.I znów Pustka przyszła do mnie, otaczając mnie swymi ramionami, opatulając czarnym płaszczem nicości. Jedynie oczy, jak dwa duże klejnoty przepełnione były smutkiem ,widziałem w nich swoje oczy. Widziałem w nich siebie. Jej nieskończenie cudna uroda powodowała ,że kąciki mioch ust nieprzerwanie unosiły się w górę....był to mimowolny odruch ,którego nie mogłem powstrzymać...napięta wówczas skóra polików przybierała inny wyraz....jaśniały oczy i błyszczały ze szczęścia... -tak kochanie masz rację , skończmy z tym.- zatopiłem swe zęby w delikatnym ciele, czując słodką krew a ssanie w żołądku w końcu ustąpiło. Poczułem ogarniające mnie podniecenie i jakby przypływ adrenaliny. Rozpaczliwie zacisnąłem obie, drżące dłonie na głowie. - Nie – jęknąłem, – Zostaw mnie ... zostaw mnie ... nie chcę ...Odejdź! Dlaczego to się musiało stać?! Dlaczego odebrałaś mi miłość! - Nie! Nie pozwolę ci tak po prostu odejść! Nigdy się na to nie zgodzę...!! - Pomocy! Całe jego ciało napięło się nerwowo. Mięśnie drżały i czuł że długo tego nie wytrzyma.
- Pomocy...! – jęknął załamującym się głosem, szlochając bezradnie – Pomocy!!! coś wewnątrz go kazało mu walczyć. Nie pozwalało się poddać. Siła życia była w nim wciąż większa niż pragnienie śmierci... był nadal żywy, choć uśpiony, obezwładniony przez Księżną Ciemności ,był w jej mocy, lecz czy do końca? Od samego początku nienawidził jej całym swoim sercem i całą swoją duszą. Chciał być z tą nieznaną sobie dziewczyną i pragnął jej szczęścia. Teraz, kiedy na nią patrzył, jego zahartowane serce wielokrotnego zabójcy, krwawiło. Ona nie zasłużyła na takie cierpienie... nie zasłużyła! a teraz jej ciało stawało się zimne i twarde .