z pamiętnika Anny-str 6

Wyjechał .Musiał . Służbowo , a ja chodzę z kąta w kąt .Odgarnęłam opadające na czoło niesforne włosy. Krytycznym wzrokiem spojrzałam na dopiero co zapisaną kartkę papieru. Co to będzie… kolejne, niedokończone opowiadanie? – mruknęłam pod nosem .Koniec dnia przyniósł cudownie świeże, powietrze, które z impetem wpadło przez szeroko otwarte okno i wymiatało stęchliznę z mojego przepracowanego umysłu. Gdybym miała w tej chwili wymienić ulubiony moment dnia, to byłaby to chwila, kiedy puszczam gorący strumień wody, wchodzę w tą część łazienki, która jeszcze nie zdążyła się ogrzać , przejście pod prysznic, chociaż wywołuje ciarki i dreszcz na skórze to jest dopełnieniem wieczornego rytuału Potem z mokrymi włosami, owinięta w ręcznik, bosymi stopami stąpam po podłodze ./ wspaniale tak chodzić boso/ .Siadam na rozłożonym już łóżku i zaczynam rozczesywać włosy. Pieszczotliwie bawię się nimi, delikatnie odsączam wodę która skapuje. Uważnie rozplątuje , staram się nie ciągnąć zbyt mocno .W takie wieczory, przy zapalonej nocnej lampce, dobrze obserwuje się życie nocne .Kogo jeszcze można podejrzeć? Brzmi to źle, wiem o tym, ale …….Zanim zgaszę światło, jeszcze raz spojrzę na fotografie gdzie z rozbrajającym uśmiechem on patrzy na mnie – pomyślałam o tym wszystkim, odgarniając włosy z pola widzenia.- Cholera jasna! – przeklęła jednocześnie słysząc dzwonek mojego telefonu który jak zawsze rzuciłam gdzieś i teraz muszę go szukać - Znowu nie odbierałaś telefonu. - Pisałam, nie słyszałam że dzwoniłeś-skłamałam nawet gładko ,jak tak dalej pójdzie i nie nauczę się kłaść rzeczy na swoje miejsce stanę się nałogową kłamczuchą. - Co pisałaś tym razem? -westchnęłam głęboko. Przez chwilę byłam pokorna i bardzo miła ,ale jestem wredna, korci mnie by wypytać się go o wszystko, każdą minutę gdy był sam tak daleko
- Czekałam na ciebie tak długo, a ty się nie zjawiałeś — wypaliłam jak zakochana kretynka która nie wie że przewrotne życie, ustawia los tak by ciągle za czymś gonić, by bezustannie pchać nas do przodu, by wiecznie chcieć czegoś więcej, -pomyślałam zirytowana -otworzył przede mną swoje serce pełne nadziei, miłości, ciepła i dobra, ale też pełne rozterek i bólu. I co mam teraz z tym wszystkim począć - Czymże jest miłość? -zapytałam nie wiedząc czemu. Być może było to pytanie które nurtowała mój umysł
- Tym, czego pragnę. Tym, do czego zmierzam, a zarazem się boję...
- Dlaczego się boisz, skoro tego pragniesz?
- Bo boję się, że zmieni mój punkt widzenia. Że mnie odmieni, . Rozumiesz?
- A jeśli nie? Wytłumaczysz mi? - Kochasz kogoś? — Tak, kocham Ciebie. — Znasz zapach mojej skóry, prawda?
- Znam.
- Więc miłość jest takim zapachem . Przyjmuje zapach osoby, którą kochamy. Czując go wśród innych, czujemy, że serce się nim otula. Rozumiesz? - - A powiedz mi... powiedz jak smakuje miłość?
- Miłość ma smak?
- Nie wiem.
- jeśli tak to jest to smak ust. - A powiedz jaki głos ma Miłość?
- Głos? Miłość wciąż mówi, wciąż i wciąż. Słyszysz go, choć siedzisz w pustym pokoju .Miłość …………..Siedziałam zamyślona i wciąż przypominałam sobie Jego zapach, Jego głos i ……... - A jaki ma dotyk? Proszę, nie każ mi tłumaczyć co mam na myśli. - — To spojrzenie, którym dotykam ciebie i nim cię otulam ..— jego oczy , tak ten wzrok pieszczący ,delikatny ,czasem zamglony –dlaczego Cię tu nie ma ? czy z dala ode mnie nadal pamiętasz razem spędzone chwile? Tęsknie za tobą. Tęsknotą naznaczam każdy dzień mego życia. Tęsknota wypełnia me sny Wiesz. byłam w parku dziś . Cisza zmieniła się w złowrogi śpiew ptaków . Nasza alejka, pamiętasz ją?. Próbowałam odnaleźć ślad pozostawiony przez nasze stopy, ale nie było go tam. Rozwiał go wiatr, roznosząc swoją ziołową woń po całym parku. Słońce wstało dziś później, a mgła zrobiła się nieprzyjemnie zimna.. Słyszałam szepty tęsknoty za tobą, nawet drzewa chcą byś wrócił. Chciałam iść za tobą, ale drzewa głośno zaprotestowały mówiąc, że nie chcą bym i ja je opuściła . Powiedz kiedy znów będziesz blisko ,kiedy poczuję zapach i smak mojej miłości……….. Cisza….., o Boże! Przegięłam, skończona idiotka , kretynka, nienormalna choć mówią inteligentna . Zachciało mi się poczuć magię słów….— jesteś tam kochanie? Jesteś słyszę twój cichy szloch, nie płacz proszę jutro wracam , słyszysz , już jutro dlatego dzwoniłem by powiedzieć ci że wracam, słyszysz kochanie…..??? - Tak mi Ciebie brakuje .— .. Miłość objęła mnie i przeistoczyła co sama czułam ,że  ze śmiechu i  swawoli  ,  zrodziło się uczucie głębokie i silne., a pierwszym objawem w tej chwili jego był nagły smutek - Marzenia ! Marzenia ! Jakie wy piękne , gdy w głowie człowieka powstajecie w powabach upragnionych radości ! Różana szata was   zdobi ,  ku niebu się wznosicie na skrzydłach białych, a tchnieniem waszym nadzieja i słodkich obietnic szept…………. –przerwał.-  Lekko uniosłam  roletę. Noc była gwiaździsta, ciepła i  bardzo cicha , wszystko już spało .Łagodne tchnienie powiewu gdy uchyliłam okno połączyło się z wonią kwiatów i owiało mnie niby pocałunkiem powitania. Przez chwilę zapatrzyłam  się w ciemne  sklepienie nieba, którego szczyty drzew dotykać  się zdawały…. odetchnęłam głęboko i rzekłam: - za każdym szczęściem  kryje się rozpacz,  bogactwem - nędza ,piękne słowa kryją brzydkie myśli , pod uśmiechniętymi maskami są zapłakane twarze. Człowiek  jednym okiem patrzy w niebo , drugim w otchłań , jedną połowę serca oddaje miłości , drugą  ……………Wszystko na świecie jest dwoiste.   jest jedno  uczucie stare  jak świat, czyste jak niebo o poranku, szczere jak modlitwa dziecka , a jest nim  prawdziwa , wielka , bezgraniczna miłość.  -  uśmiechałam się   mówiąc dalej  - niech cieszy się ten , kto ją czuć może, komu ona pierś oczyści ze wszystkich złych  tchnień życia , a myśli pośle ku  radości i spełnieniu.