agata-cz.13

Kilka kroków w jego kierunku i smukła figura wyłoniła się z cieni drzew i teraz mógł mnie podziwiać w pełnej okazałości. Idealna talia, idealne nogi. Rozognione oczy. Kaskada ciemnych włosów, które wspaniale połyskiwały za każdym razem, kiedy odwracałam głowę -Wiesz, zawsze myślałam, że między nami... Coś iskrzy.
Poczuł, że traci oddech.
- Na... Naprawdę?
Podeszłam jeszcze parę kroków. Teraz stałam już bardzo blisko. Jeszcze kroczek. -Na co się tak patrzysz? -Ja?...Nie jest ci zimno? -Zimno? - Dokąd idziesz? -Nie wiem. Może do twojego gabinetu.- westchnęłam- przyniosłam rękopis -Zostań jeszcze chwilę tu ze mną. -Po co ? - Dawno nie witałem z tobą poranka ,oczu tak blisko, jakby się to zdawało....., Nienawidzę kiedy na mnie tak patrzysz, wciąż mi mało Twojego uśmiechu który jakby budził dla mnie dzień . Nie będę już narzekać więcej, widzisz pod koszulą krwawiące serce.......- spoglądałam spod delikatnie wy tuszowanych rzęs .- Dobrze, nie dziś to jutro, nie jutro, pojutrze, ale proszę, żeby było to kiedyś chociaż w twojej myśli. Chciałbym żebyś zrozumiała że chcę przebywać z tobą , bo nienawidzę sposobu w jaki za Toba tęsknie... ..-W moim sercu robi się spokojnie. Chcę przymknąć oczy , ale się boję. Otoczył ramieniem moją talię i trzymał tak mocno ,że nie mogłam uciec,Kilka miesięcy nie czułam ciepłej, masywnej, męskiej dłoni na swym kobiecym ciele. Boże,o dobry Boże co ja robię , w co ja się pakuję? Jednocześnie Adam objął dłonią mój kark, tak delikatnie i tak czule że poczułam ostry skurcz w głębi siebie.Poczułam jakby odpłynęła cała krew z głowy, a iskierki światła tańczyć poczęły pod powiekami........jak może być to tak przyjemne?. Nagle odepchnęłam go od siebie mówiąc -przestań! W tej chwili przestań ! Chcesz ten rękopis czy mam iśc z nim gdzie indziej? - Przyniosłaś rękopis? - Obiecałam. - Znam wielu ludzi, którzy składają obietnice, pomimo tego, że nie są w stanie ich dotrzymać. - Chyba nie zamierzasz stać i przyglądać się mi tym wzrokiem ? Opowiem Ci o książce, lecz gdy skończę zostawisz mnie w spokoju. Zrozumiałeś!? -patrzył mi w oczy - Zrozumiałeś!? Odpowiedział mi słabym głosem, który ledwie zdołałam usłyszeć. Lecz to mi w zupełności wystarczyło. Triumfowałam!!!! - Wreszcie możemy pogadać. – rzuciłam cicho. Hmmm... czyżby dla niego też było to ciężkie...? Nie. Natychmiast odrzuciłam te myśli . Zachowuje się jak kretyn i dobrze o tym wie ,zgrywus jeden .Ciekawe gdzie jest Ola.
- Możemy. A o czym? – przecież nie pokażę, że mnie cokolwiek ruszyło.
- Wiesz o czym. – milczała.Usiadła w fotelu. Niech mówi , proszę bardzo. I tak to nic nie zmieni.Cholera ubrała się tak ponętnie , wygląda pięknie i sexy .To boli..... nie!..... Tylko mów proszę mów i nie przestawaj. O! I jak mam się skupić, jak słuchać? W pewnym momencie przysunąłem się do Niej i zacząłem delikatnie głaskać ją po ramieniu i bawić się rozpuszczonymi włosami – Myślałem, że jesteśmy kumplami.Zapalił papierosa. Wąski dym naznaczył powietrze. Otworzył okno, wychylił się przez nie.
- Jesteśmy... – i kto w to uwierzy...?dodałam w duchu - Twoja sprawa, mała. Przecież nic nas nie... – zapadła cisza. Najgorsza cisza świata. Ona?! – Przepraszam – co ja chciałem zrobić?oddałbym wszystko co mam, wszystko co ....... Być z nią...? TERAZ?!Czy się zmieniłem? Nie wiem ...doświadczeniem bohatera Goethego Szatan miał Fausta w garści właśnie wtedy, gdy ten, zauroczony życiem, zawołał „Chwilo trwaj, jesteś piękna! .- Jak... jak się stałaś tym, kim się stałaś? – spytałem bojąc się odpowiedzi.
- znaczy kim? -teksty...nie mówmy już o nas podaj mi rękopis - Nie umiałem sobie nawet wyobrazić, jak ona musiała się czuć, pisząc to opasłe tomisko. Nie chciałem sobie tego nawet wyobrażać. Rozległ się dzwonek u drzwi , myślę sobie kto to może być?? Ciężko mi podnieść się i wyjść z gabinetu, ciężko choć na chwilkę spuścić z niej wzrok......... raz jeszcze dzwonek......cholera! Kto się tam dobija? No cóż muszę otworzyć.........- OLA?! Cześć kochanie co tu robisz o tej porze?Wraca z zakupów –dobiegł mnie głos z korytarza , pomyślałam- „Z reszta co mnie to tak na prawdę obchodzi Cóż…No nieważne to wszystko w tej sytuacji…"