str 5

kilka dni trwało zanim dziewczyna stała się na tyle silna by jakiś czas posiedzieć swobodnie na łóżku i nie tracąc co chwilę świadomości . -przyniosłem leki i herbatę .Proszę opowiedz mi wszystko od początku o sobie. - tak naprawdę po co chcesz wiedzieć kim jestem.? - chcę Cię poznać! – powiedział z wyrzutem. –zawiadomiłeś kogoś że tu jestem? –nie, kogo miałem zawiadomić skoro nic o tobie tak właściwie nie wiem – Dobrze i proszę niech tak pozostanie, nie chcę by ktokolwiek o mnie wiedział . Nie pytaj czemu, nie zrobiłam nic złego, po prostu potrzebuję czasu by przemyśleć swoje dotychczasowe życie . Moja rodzina była zupełnie normalna. Byłam jedynaczką chwaloną przez rodziców i dziadków. Nie byłam rozpieszczona, ani nie brakowało mi niczego. Lecz czułam, że życie jest puste, nie ma celu ani głębszego sensu. Nikomu tak do końca nie ufałam .Czemu ? ................... Z początku szło jej to bardzo opornie. Ciężko jej było wypowiadać swoje myśli na głos . Ale jakoś szło. Nazywając rzeczy po imieniu i widząc szczere zainteresowanie swojego słuchacza, sama się sobie dziwiła jak mogła tyle czasu milczeć. Mówiła i jednocześnie zastanawiała się nad sobą. Sama przed sobą. .Nikt nigdy nie będzie miał dostępu do tego, co głęboko w niej. Jej życie. ….. o nim jeszcze może opowiedzieć. Choć nie jest ono usłane różami, ba! Ono nie jest niczym usłane. W takich momentach nienawidziła siebie. Miała ochotę położyć kres pasmom cierpień. które budują jej życie.- Tak naprawdę to brak mi odwagi i siły by skończyć z tym wszystkim. Przepraszam...ja-szepnęła wystraszona . W oczach zobaczył smutek. Podszedł do niej, wziął za rękę i rzucił nieśmiałe : mów dalej. Po raz pierwszy ujrzała jego uśmiech . Z niego twarzy emanował głęboki spokój , który działał na nią jak cicha kołysanka. Wyglądał młodo, a jednak z rysów przebijała dojrzałość, kryło się w nich coś szlachetnego .Był smagłym, wysokim mężczyzną. Barki miał szerokie i silne. Na opalonych szczękach widać było cień ciemnego zarostu, oczy błyszczały pod wyrazistymi brwiami . Zwróciła uwagę na malującą się w nich powagę. .– Mam nadzieję, że nie jesteś zbyt zmęczona . Opowiadała o sobie ,problemach rodzinnych itp. .Starał się jakoś pomóc, ale kiepsko mu to wychodziło ,bo cóż można doradzić, kiedy ktoś myśli, że już nic nie da się naprawić. Jednak cieszyło go to, że mu zaufała .Kiedy wyszeptała – Dziękuję, że jesteś tu ze mną,- nagle zrobił coś, o co nigdy by siebie nie podejrzewał. Nachylił się ku niej i pocałowałem ją delikatnie w usta Trwało to kilka sekund , ale w tym momencie czas się dla niego zatrzymał. Nie wiedział czy umarł, czy dopiero co się narodził, jego życie nabrało znaczenia . Intensywność tego uczucia była nieznośna. Nie potrafił się na niczym skupić. Na niczym, prócz niej.. .Siedzieli naprzeciwko siebie w milczeniu. Nie wiedział o czym myślała. .odgłosy wokół stały się odległe. Myślami powędrowała do rodzinnego domu. Ogarnęła ją bezsilność .Rozglądała się czujnie. –co ci leży na sercu dziewczyno ? W odpowiedzi usłyszał ciszę. Podniósł się i stanął przy oknie, westchnął ciężko. Nadchodzący sen mógł być ukojeniem, ale mógł być równie dobrze torturą .