str14

******************************************************************************************************************************************************************************- -Znowu wiejesz?
- Może-stanęła twarzą w twarz z oprawcą ,chociaż chciała krzyczeć, wyrwać się, nie mogła nic zrobić, była bezsilna. I wtedy zaszło coś, wtedy to się stało.
Znikąd, dokładnie, znikąd usłyszała głośne uderzenie Zapadła ciemność. Co było później nie pamiętała . –Weronika słyszysz mnie? Obudź się! Musisz to wypić. Kiedy ocknęła się,. w pierwszej chwili nie wiedziała gdzie się znajduję. Dopiero po dłuższym czasie zorientowała się, że leży na łóżku . Nie otwierała jednak oczu, licząc, że dokuczliwe pulsowanie w skroniach wkrótce ustanie. –co się stało? - Los zmiennym jest - - A teraz słucham co masz mi do powiedzenia? milczała długo oddychając ciężko. - Nawet jeśli ci powiem całą moją historię to i tak nic to nie zmieni– powiedziała z przekonaniem nawet na niego nie patrząc, poczuła na twarzy falę gorąca" Jesteś kowalem swojego losu" ta myśl kołatała się w jej głowie.
- Może jednak.
- Jak chcesz. …-….zaczęła swoją długą opowieść - Dom - słowo to dziś tak obco brzmi. nie mogę powiedzieć, że jest to schronienie. Zapamiętałam chwile, kiedy wracałam zmęczona ze szkoły, a w domu czekała radosna mama, która podawała gorący obiad.. Uśmiech dawał mi siłę na przetrwanie kolejnego nowego dnia. Mógł rozświetlić wszystkie cienie zalegające w sercu .Któregoś dnia to z ust matki padło tych klika słów, które na zawsze wryły się w pamięć <nie jesteś nasza>: Życie potem nie sprawiało już takiej przyjemności jak za dawnych lat , wszystko straciło swój blask . Dom tak właściwie bez rodziców nie był już domem, a czasu nie można już było cofnąć . - Co przedstawiają te zdjęcia ?Adam podał jej fotki leżące na stoliczku -Piękno, wystarczy ci ta odpowiedź? - Piękno? Chcę zrozumieć!
- Na pewno chcesz? - Ale na początku, nie miałaś zamiaru tu długo zabawić, prawda? – zagadnął- Przez długą chwilę milczała. Nie miał pojęcia, co ona przeżyła kiedy pewnego dnia jedna z sąsiadek w gniewie rzuciła jej prosto w twarz słowa ”znajda , bękart” Potem chciała tylko jednego; mieć święty spokój lecz to jej nie było dane. Od tamtego dnia wszystko się zmieniło, wszyscy się zmienili oprócz dziadka . Czuła, że Adam w jakiś sposób próbuje ją zrozumieć, a może nawet rozumie. Zapadła chwila niezręcznego milczenia. Wydała się jeszcze bardziej krucha niż zwykle. Bardzo ją kochał, ale nic nie mógł poradzić na to, co się stało Co miało dać całe to wyznanie? -Śpij dobrze moje maleństwo. Ostatni liść jesieni opadł.

dodane na fotoforum:

• Piękno natury
• bajkowo