KRZYSZROF KAMIL BACZYŃSKI 1921 - 1944

WŁASNIE W TYCH DNIACH MINĘŁO STULECIE URODZIN TEGO ZNAKOMITEGO POETY I ŻOŁNIERZA POWSTANIA WARSZAWSKIEGO.

Pochodził z inteligenckiej rodziny – ojciec Stanisław, był profesorem, krytykiem i publicystą, matka nauczycielką. Między rodzicami nie układało się najlepiej, byli nawet czasowo w separacji, co oczywiście odbijało się na wrażliwym i nerwowym z natury dziecku. Nie układało się też Krzysiowi zbyt dobrze z ojcem – nadwrażliwy dzieciak denerwował go. Krzyś był oczkiem w głowie mamy – jedyne, długo wyczekiwany syn, w dodatku delikatnego zdrowia, bo chorował na astmę. Uczył się w słynnym warszawskim gimnazjum Batorego, i już jako nastolatek znany był jako „poeta”. Jego talent zabłysnął pełni w czasie okupacji. Mimo młodego wieku był już znany i uznawany w środowisku literackim, popierał go Iwaszkiewicz, Milosz mu…. zazdrościł. Widziano w nim ni mniej ni więcej, tylko nowego Norwida. Kochał się młodo – już jako 16- latek był zaręczony z Anną z Jasła, pisalł wiersze dla Zuzy – i ożenił się młodo, mając zaledwie 21 lat. Jego zoną została o rok młodsza córka drukarza, Basia Drapczyńska. Niezbyt ładna, ale bardzo inteligentna i zakochana bezgranicznie w mężu, lansowała jak mogła jego wiersze, organizowała mu spotkania poetyckie. To ona była adresatką jego najpiękniejszych wierszy i miłością życia. Oboje niscy i drobni, przed ołtarzem „wyglądali jak dzieci do I Komunii”. Matka podobno nie lubiła Basi, i było się to powodem napięć między nią a synem. Krzysztof, wychowany w patriotycznej tradycji – dziadek powstaniec z 1863 r,, ojciec legionista, uczestnik III powstania Śl i działacz Plebiscytowy – szybko wstąpił do konspiracji. Kiedy wybuchło Powstanie Warszawskie stawił się do walki. Jak wiemy, oboje, i on, i Basia, zginęli w pierwszych dniach Powstania. Miał 23 lata… „Brylant, którym strzelaliśmy do wroga”.