Pałac i letnia rezydencja Królów Pruskich w Mysłakowicach

KROTKO ...
Mysłakowice, położone na północ od Jeleniej Góry w dolinie Łomnicy stanowią jeden z ciekawszych przykładów powiązania architektury i krajobrazu naturalnego
Nad pagórkowatym terenem niezaprzeczalnie dominuje masyw Karkonoszy, a jego najwyższy szczyt, Śnieżka, stanowi interesujące zamknięcie widnokręgu. Dzięki tak niepokojącemu krajobrazowi Mysłakowice wzbudziły ogromne zainteresowanie już w końcu XVIII wieku.
Historia osadnictwa na terenie gminy Mysłakowice sięga wczesnego średniowiecza. Początkowo te tereny weszły w skład Państwa Polskiego. W okresie rozbicia dzielnicowego znalazły się w obrębie księstwa Świdnicko - Jaworskiego, a po śmierci ostatniego piastowskiego dynasty - Bolka II Świdnicko - Jaworskiego, na mocy wcześniejszych układów, zostały w 1392 roku włączone do Królestwa Czech. W tym właśnie okresie pojawia się pierwsza wzmianka o istnieniu wsi Mysłakowice (1385 r.). W latach 1419 - 1433 tereny te ucierpiały w wyniku najazdów husyckich. W 1526 roku Królestwo Czeskie znalazło się pod panowaniem Habsburgów, które trwało do 1741 r., kiedy w wyniku wojen śląskich, ziemie te zostały przyłączone do Prus. W tym okresie Mysłakowice pozostawały w rękach dwóch rodów: w XVI w. należały do Zeidlitzów linii Affe, a w XVII w. do Reibnitzów. Po śmierci Maksymiliana von Reibnitz dobra mysłakowickie odziedziczył jego kuzyn Karol Fryderyk von Kottwitz. W XVII wieku, teren ten ucierpiał w wyniku Wojny Trzydziestoletniej (lata 1618-1648). Burzliwe wydarzenia nie sprzyjały rozwojowi gospodarczemu i demograficznemu, który na dobre rozpoczął się po wojnach napoleońskich. Wtedy właśnie Mysłakowice stały się chętnie i często odwiedzanym miejscem letniego wypoczynku.

Niewiele wiadomo o wyglądzie mysłakowickiej rezydencji przed XIX w. Na miejscu dzisiejszego pałacu pod koniec wieku XVIII stał tylko skromny dwór, w którym rezydował zarządca dóbr. W 1786 roku, F. A. Zimmermann w Beytrage zur Beschreibung von Schlesien zamieszcza krótką informację o czterech folwarkach znajdujących się na terenie posiadłości Brak natomiast jakiejkolwiek informacji o większej rezydencji. Dopiero wzmianka z 1809 roku o śmierci Fryderyka Adolfa von Kalckreuth i pochowaniu go w „pańskim ogrodzie” zdaje się sugerować istnienie rezydencji. Jeśli podążyć za tym rozumowaniem, to budowla powstać mogła między 1786 a 1809 roku, kiedy posiadłość pozostawała w rękach rodziny von Richthoff. Wielka historia Mysłakowic rozpoczyna się w 1816, kiedy zostają one sprzedane przez von Kalckreuthów Augustowi Niethardtowi von Gneisenau. Feldmarszałek postanowiwszy spędzić tam resztę swojego życia, nakazał rozpocząć przebudowę. Zadanie to powierzył architektowi i malarzowi, Józefowi von Raabe, który miał powiększyć już istniejący, raczej skromny, barokowy, dwukondygnacjowy pałac założony na planie podkowy, nakryty łamanym dachem.

Architekt zachował plan podkowy a kubaturę zwiększył poprzez podwyższenie budynku o mezzanino. Otwarty dotąd w kierunku południowym dziedziniec zamknął przeszklonym przedsionkiem i umieszczonymi na nim: werandą i tarasem. Elewację od strony ogrodu akcentował trójkondygnacjowy ryzalit z wąskim tarasem, wspartym na czterech filarach, między którymi znajdował się portal. Łamany dach zastąpiono w trakcie tej przebudowy czterospadowym; pośrodku kalenicy zbudowano niewielki belweder kryty kopułą, a w szczytowych partiach dachów skrzydeł wybito lukarny. Ściany mezzanina przepruto kwadratowymi oknami; pozostałe okna pałacu były prostokątne. Pięć dużych porte - fenetre, zamkniętych półkoliście, o promieniście rozchodzących się szczeblinach stanowiło dekorację przedsionka. Podobną formę miał portal od strony ogrodu. Parter budynku był oddzielony od wyższych kondygnacji wydatnym gzymsem. Osie elewacji frontowych skrzydeł (po trzy) wydzielały smukłe lizeny, w narożach zdwojone, przebiegające przez dwie górne kondygnacje. Osie parteru elewacji frontowych skrzydeł tez po trzy

dodane na fotoforum:

• Pałace,zamki