Łatwiej kochać wspomnienia niż żywego człowieka.
Pierre la Mure
arusha 2014-03-16
„Spóźniony kwiat róży”
Pożółkły i opadły,
już wszystkie liście z drzew,
i w nagich gałęziach wiatr,
jesienny niesie śpiew.
Na ścieżce między krzewami,
szarpie, podrzuca i wieje,
z spóźnionej, czerwonej róży,
swym drwiącym gwizdem się śmieje.