SPRZECZKA Z ŻONĄ

Lojalnie mówię do żony:
“Małżonko, jestem wstawiony”.

Odrzekła z pogardą: “Błazen!
Uważam, że jesteś pod gazem”.

Mówię: “Przesady nie lubię.
Przysięgam ci, że mam w czubie”.

Powiada: “Kłamiesz, kochany.
Twierdzę, że jesteś pijany”.

“Nie przeczę – mówię – żem hulał,
Lecz jam się tylko ululał”.

Odrzekła: “Łżesz, jak najęty.
Po prostu jesteś urżnięty”.

“Ja – mówię – nic nie skłamałem;
Doprawdy, pałę zalałem”.

“Kłamstwo – powiada – co krok!
Jesteś urżnięty w sztok”.

“Oszczerstwo! – oświadczam z gestem:
Pijany jak bela jestem”.

“Baranek, krzyczy bez winy!
A kurzy mu się z czupryny”.

Wyję: “Niech pani przestanie!
Ja jestem w nietrzeźwym stanie”.

“Łżesz, mówi znów, jak najęty!
Tryknięty jesteś, tryknięty!”

“Nieprawda, ryknąłem na to,
Ja jestem pod dobrą datą!”

“Gadaj, powiada do ściany,
Wiem dobrze: jesteś zalany!”

“Jędzo, szepnąłem, przestaniesz?
Ja – zryty jestem! Ty kłamiesz!”

Godzinę trwała ta sprzeczka,
Aż poszła na wódkę żoneczka.
A ja, by się nie dać ogłupić,
Także poszedłem się upić.