Szumi drzewo cicho, śpiewa , czasem rzewnie łka…

słucha wiatru opowieści, wypatruje w dal…

Stoi drzewo, zadumane , rozpościera ramię swe

ale nieco uziemione- w żadną stronę-nie ruszy się

…jest mu trochę żal…

Raz jest smutne, raz wesołe…

Czasem tu przysiądzie ptak, dom zbuduje latem…

Gości bywa w brud!

Ale zimą i jesienią tak samemu w pustym polu -stac- to wielki trud..

Stoi sobie drzewo-w każdej porze roku,

zima śniegiem je otula, lato je zielenią zdobi

i słońcem rozgrzewa.

Lecz samotnie sobie stoi-

i to piękne drzewo tęskni…do drugiego drzewa…