Krzemien pasiasty...

Zdjecie przedstawia mozaike na scianie muzeum w Krzemionkach.

Krzemień pasiasty – ozdobna odmiana krzemienia odznaczająca się koncentrycznym, mniej lub bardziej regularnym ułożeniem ciemnych i jasnych smug lub warstewek, często tworzących bardzo atrakcyjny wzór. Popularnie nazywany także polskim diamentem.

Na świecie znane są tylko dwa miejsca występowania krzemienia pasiastego, oba w Małopolsce (w ujęciu historycznym, nie w województwie małopolskim) – w południowej części województwa mazowieckiego i w województwie świętokrzyskim w okolicach Sandomierza
Wydobywany już w neolicie i wczesnej epoce brązu w Sandomierzu; Iłży i Ostrowcu Świętokrzyskim – używany był do wyrobu siekierek o znaczeniu magicznym i obrzędowym.
Swoim usłojeniem przypomina wzburzoną wodę, a krzesany jeden o drugi miota iskry.
Jego składnikami są opal i chalcedon.
Krzemień pasiasty posiada trzy najważniejsze cechy kamienia jubilerskiego: rzadkość występowania, dekoracyjność i odpowiednią twardość.
Stosowanie krzemienia w biżuterii zapoczątkował w 1972 roku sandomierski złotnik Cezary Łutowicz.