A gdyby jeszcze móc umieć
krótkim spojrzeniem
smutek z myśli wyłowić
i przesiać go przez palce.
Gdyby móc umieć dotknięciem
ręki wydobyć z duszy
rozgoryczenie
i zgnieść je jak kartkę papieru.
Gdyby móc umieć szeptem,
bądź słowem osuszyć łzy,
rozczarowania, skrywane za
zasłoną powiek.
Gdyby móc umieć
wyjąć z siebie szczęście,
położyć je sobie na dłoni
i podarować Przyjacielowi.
Znikłaby z serca męcząca
bezsilność.  

Miłego popołudnia
i wieczoru :-)

https://www.youtube.com/watch?v=SFeVtlfwfIk