(34)
ZASUSZONA RÓŻA
Zagubiona pośród własnych pragnień,
boję się, że mnie tu odnajdziesz,
że będziesz wiedział czego mi brakuje
i znów do ciebie to poczuję.
Chciałabym choć raz, być wolnym człowiekiem,
nie myśleć co muszę, a czego nie mogę zniweczyć
Cóż, może spokojne mam sumienie,
lecz czy człowiek marzy, by być samotnym w niebie?
Czym jest radość, czym jest szczęście,
gdy pół mnie, kim innym być wciąż chce
Nuda za nos wodzi, energia w środku ściska
i tak jedno drugie hamuje, a ja tylko żałuję…
Zagubiona pośród własnych pragnień,
wspomniam wczorajszy dzień
Usycham jak moje róże,
by przetrwać tylko, tą życia burzę
Deszcz cichnie, deszcz wysycha,
a ja więdnę, nie oddycham
Czytam stare wiersze, nimi żyję,
przez nie, nie chcę…
Daj mi los
https://moje-jesienne-roze.blog.onet.pl/2012/01/26/zasuszona-roza/
Życzę pięknego wieczoru :)
evening 2018-02-05
" ZASUSZONA RÓŻA " to jak przeżyte wspomnienia ( szczęście, smutek - śmiech, łzy ) każdy ma inne, swoje ......
Piękne zdjęcie i poezja pełna metafor
Cały wpis bardzo refleksyjny z dużą dawką wrażliwości ...
jaworr 2018-02-05
Piękny kadr z różą, pewnie promienie słońca ją spiekły....:))
Miłego wieczoru życzę..:)
tante 2018-02-06
Mimo wszystko nie stracila uroku:)
Ach,,,calosc super:))
vanilla 2018-02-07
..zachowała swoje piękno, pomimo licznych rozterek.
..jak to róża:)
Madziu wspaniale
