Petra Tou Romiou Narodziny Afrodyty

To w tym miejscu według legendy narodziła się z piany morskiej Afrodyta, grecka bogini piękna i miłości.W ‚Mitologii’ Jan Parandowski tak opisuje to wydarzenie: ‚Afrodyta nie miała ani ojca, ani matki. Mimo to nie uważała się za biedną sierotę. Pewnego bardzo pięknego poranku wyłoniła się po prostu z piany morskiej, niedaleko Cypru.’

Także Homer nazywa Afrodytę ‚Kiprydą’ (Cyprydą), jednak według niego bogini miłości wcale nie była sierotą. W ‚Iliadzie’ Homer nazywa boginię ‚Dzeusową córą’, której matką była Dione. Według innego mitu Afrodyta, inaczej Urania, była córką Uranosa i Hemery.

Żyjący w VIII wieku p.n.e. grecki epik Hezjod w swoim eposie kosmogonicznym ‚Teogonia’ jeszcze inaczej przedstawił pochodzenie bogini miłości dokładnie opisując wydarzenia, które doprowadziły do jej narodzin. Według Hezjoda, bojący się potęgi swoich dzieci, Uranos, strącił sturękich i cyklopy do Tartaru i przy życiu pozostawił jedynie tytanów. Bojąc się, że ci także zostaną posłani do Tartaru, Kronos wystąpił w obronie swych sióstr i braci. Aby pozbawić swego ojca władzy, Kronos uknuł spisek z własną matką i przy pomocy ofiarowanego przez nią sierpa odciął ojcu przyrodzenie:

‚Jądra zaś, tak jak je obciął był sierpem ze stali,
rzucił z lądu na morze szumiące licznymi falami;
tak płynęły na głębi czas długi, wkoło zaś biała
piana z nieśmiertelnego członka się wzbiera – dziewczyna
rośnie z tej piany, najpierw płynie ku boskiej Kytherze,
stamtąd zaś popłynęła na Cypr falami oblany.
Wyszła czcigodna, piękna bogini, wokół zaś trawa
rośnie spod stóp delikatnych – a ją Afrodytą,
z piany-afros boginią, Kythereją pięknie wieńczoną
zwą bogowie i ludzie, bo z piany-afros powstała,
albo też Kythereją, bo do Kythery przybiła,
albo Kyprogeneją – na Cyprze morskim zrodzoną,
albo Filomedeją, bo wyszła z jąder-medea.’