:))))

Wzgórze wspomnień...

Każdy z nas ma swoje wspomnienia,
jest to nasze bogactwo nieocenione,
są to spełnione lub nie marzenia,
co powodują w duszy uczucia minione.

Przecież nasze wspomnienia wciąż żyją,
nie wolno nam ich do kosza wyrzucić,
nadchodzą chwile, kiedy one znów ożyją,
i dusza pieśń rzewną zaczyna nucić.

Są wspomnienia czułe i bardzo ciepłe,
które ogrzewają całe nasze wnętrze,
serce i dusza energię z nich czerpie,
i wszystko wokół wydaje się piękne.

Lecz są wspomnienia, które bardzo bolą,
i ranią znowu zagojone już blizny,
nawet po takim czasie złe myśli wyzwolą,
a tego bólu nie można się wyzbyć.

Każdy z nas ma swoich wspomnień wzgórze,
na szczycie którego jest ich skarbnica,
z której wyłania się słońce lub burze,
nieraz nas smuci a nieraz też zachwyca.

Jakiekolwiek jednak by one nie były,
są to nasze bardzo osobiste doznania,
to nic, że te czasy już się skończyły,
ale wracać możemy do ich analizowania.

Szanujmy więc swoje ukryte wspomnienia,
nie zaprzeczajmy temu co kiedyś było,
czerpmy z nich dziś wiele zadowolenia,
by w chwilach smutku lżej nam się żyło.
(z netu)
         
https://www.youtube.com/watch?v=l0gicFE8P_4