(3)
Kościół dominikanów, z czasem przekształcony w Oratorium św. Katarzyny Sieneńskiej, został zbudowany w latach 1226-1265, współcześnie z katedrą, w formach romańszczyzny. Przekształcono go w okresie Trecenta, dzięki czemu zyskał bardziej gotycki charakter, widoczny zarówno na zewnątrz, jak wewnątrz. Całkowicie w formach romańskich zachowała się krypta ścienno-filarowa, nakryta wysokimi krzyżowo-żebrowymi sklepieniami. Jej wąskie, półkoliście zwieńczone okna widoczne są w bryle zewnętrznej kościoła, poniżej ostrołukowych, dwudzielnych okien transeptu. Dominikańska bazylika w Sienie została wzniesiona na rzucie krzyża koptyjskiego (czyli zbliżonym do litery T), z przesuniętym w przód ramieniem poprzecznym i wywyższonymi kaplicami przelegającymi do transeptu. Jak większość świątyń zakonów żebraczych sieneński kościół został wzniesiony z cegły, miał jedną wieżę dobudowaną do transeptu, została ona jednak obniżona w stosunku do swych średniowiecznych gabarytów w 1798 r. Prezbiterium kościoła, co też znamienne dla architektury dominikanów i franciszkanów, zamknięto prosto, elewacja wschodnia chóru rozczłonkowana jest dwiema masywnymi przyporami, z umieszczonym pomiędzy inimi oknem złożonym z szeregu mniejszych, półkoliście zamkniętych okienek i trzech symetrycznie posadowionych rozetek.
(Z SIECI)
