Siena

TU JESTEM

Przychodzą chwile
W życiu człowieka
Że coś przerosło
Straciło sens
Wtedy przystaje
Bezsilny czeka
Na życia bieg
Nagle przyjaciel
Mgłę odsuwa
On słyszy
Niemy krzyk
Otwiera wnętrze
Podnosi z kolan
Mówi cichutko
...Jestem tu !!
I już jest lepiej
Inne spojrzenie
I zegar słychać
I deszcz nie siecze
I słońce świeci
Z błękitem nieba
Kiedy przystaniesz
Aniołów ręce
Na klawiaturze zgrają
Powstania pieśń.

/Barbara Pietrzak/