nie wiem co to za drzewo...

(z net-u)
Bociany zabrały już lato
i chłodem rozświetla poranek,
wspomnienia zostawią nam za to
w pamięci błękitem pisane.

Zadrżały gałęzie na wietrze
cień smutku czai się skrycie,
bo jesień ukradkiem znów dotrze
barwami zachwyci nam życie.

Lecz trawa zieleni się jeszcze
liście trzymają się drzewa,
choć wiatr mocniejszy powiewa
w pobliżu gdzieś ptaszek śpiewa.

Kwiatów półsuche kielichy
wodzą za słońcem z łzą w oku,
i korzeń róży już lichy
zaschnie jak bywa co roku.

Sierpień jak śliwka na drzewie
ukraca nam dzień co roku,
o cudnym maju nic nie wie
na upał już nie ma widoku.