slonecznego dnia...


Ścieżkami życia idę co dnia
Szukając skrawka swego nieba
Gdzie los wyznacza mój własny szlak
Wciąż wspinać się pod górę trzeba
Czasem zachwyca jasny błękit
I wszystko proste się wydaje
Nagle się rodzą czarne chmury
A życie trudem znów się staje
Nadzieja która w mym sercu trwa
Pozwala snuć wciąż nowe plany
I ciągle wierzyć w kolejny dzień
Na pewno jutro będzie udany
W labiryncie zawiłych ścieżek
Przecieram swe szlaki nieznane
Ja kocham życie bo przecież jest
Raz tylko jedyny mi dane...
/z netu/