jesien - deszcz pada od rana i jest zimno ---


Jak wszystko się zmienia...
..
Kiedy drzewa dzierżą majestat jesienny,
kapiący od złota, rubinowych błysków,
to nie chce się wierzyć, że niedawno jeszcze,
ożywczą zielenią opływał ich wystrój.
.
Trawy dziś zleżałe, kruche, rdzą przeżarte,
płynęły szumiącym kobiercem przy drogach.
W nich, jak skarb bezcenny, niejeden kwiat wzniósł się,
zapewniał spojrzeniom radości urodzaj.
.
Cicho przy tym westchnę, może nie za wiosną,
z naręczem wonności lub latem dojrzałym
ale, że czas bywa w bezwzględności swojej,
nawet i okrutny, napędzając zmiany.
.
Z jesienią przychodzą spostrzeżenia różne.
Jedne godzą smutkiem, inne pozwalają,
pogodzić się z faktem, że czas płynie szybciej,
choć w myślach się włącza niepokoju alarm.
.
Gdy włos srebrem błyska, krok zwalnia obroty,
mniej jest „pierwszych razów”, wszystko jakby znane.
Widać, jak na dłoni, wartość różnych związków
i tego, co w życiu jest naprawdę ważne.
.
Małość ludzi rani, ale może czasem
zaskoczyć ich wielkość – lojalność, ich przyjaźń,
zaistnienie w sposób tak niepowtarzalny,
co pozwala ciepło na stałe rozpinać.
.
Zdystansować warto się do przeszłych zdarzeń,
nie mieć przeświadczenia, że zakręt mur skrywa,
nie uaktywniając momentów zwątpienia,
cieszyć się, gdy wbiega rozświetlona chwila_________________________________
Maria Polak (Maryla)