Nadzieja stop nadzieja stop nadzieja stop

Nadzieja w to że to wszystko nie zmyślone, nadzieja że tak ma być, nadzieja że nie dorosnę, nadzieja że każdy wielki świat który stara się być wielgaśny wielką wielgaśną stopą mnie nie zdepczę, nadzieja w zakamarki gdzie w szparki pchają się szare myśli poczwarki, jak larwy i nadzieja że nie będę zbyt nachalny wierząc że tak będzie, mam nadzieję że tak będzie. Nadzieja w każdą zapaloną zapałkę, kruszy się pali mam nadzieję że nie zgaśnie i będę miał małą grzałkę, nadzieja że poduszka i pościel lepsze mogą być od grubej betonowej ściany koło łóżka, że lepsze są zasłonki od bunkra na atomowe biedronki. Nadzieja że strach, nadzieja że cierpliwość, że mogę tak czekać, marznąć, gryźć samotność jak kość, bo cierpliwość niczym w gardle ość, dusi i się człowiek krztusi. Krztusi bo musi i bęc bęc bach bach gdy go skusi bo wcale nie musi wierzyć w pornograficzny, atomowy świat.

Myśli kierowane podczerwienią naszych serc zamieniamy na fale z mikrofali, ale się nam w głowach pali! Przy komputerach witając się żegnamy. Klawiatura niczym naszego życia organy, wciąż sobie nawzajem wygrywamy, wciąż sądzimy że się tak dobrze znamy. Hello! Hello! Tu ziemia! Ja żądam zmiany! Czy wszyscy z ziemi na księżyc wywędrowali? Kosmiczne podboje, wszyscy w kosmos wyparowali a ja sam się trochę boje, bo z satelit mówią mi jak ma wyglądać życie moje! Uwaga uwaga! Miłość zanika! Serce mi coraz wolniej bije, zegarek coraz szybciej cyka! Nikt nie wierzy więc znika, każdy wymienił serce na akcelerator. Się ktoś się coś, więc ludzie liczą szczęście, w butelkach, w papierkach, beczułkach i skrętach, strzeż się jestem kosmitą bo liczę w uśmiechach!