************

Usiądź o zachodzie słońca,
nad rzeką myśli szeroką,
i wpatrz się w czerwoną
otchłań słońca.

Gdy ujrzysz w niej
tętniące serce, to znak,
byś uwolnił swoją duszę wreszcie,
by jak ptak wzbiła się wysoko,
i dostrzegła,
że życie jest piękne.
Daj wolność swoim
chowanym uczuciom,
i pozwól im oddychać
powietrzem.
I ciesz się widokiem,
bo życie jest piękne.

Gdy już milczenia dość,
a słów ci brak, by mówić,
to znak,
że twoją duszę czas obudzić.
Rozmowa dusz
bez zbędnych słów,
bez gestów.
Językiem myśli wzajemnych,
dla ciebie trudnym i splątanym,
dla duszy - pięknym.

Nad rzeką uczuć wzajemnych siądź...

(Czesław Miłosz)