moisell 2009-01-03
widzi Pan... a ciekawość to ponoć pierwszy stopień do...
do wiedzy oczywiście :)
mimo, iż zdjęcie w szarych odcieniach wcale nie wzbudza 'szarych' emocji... wręcz przeciwnie... aż chciało by sie wystawić dłoń przez okno i poczuć wiat
moisell 2009-01-03
przepraszam... coś mi ucięło :)
już się bawię w kontynuowanie
*wiatr, jego ogromną siłę i... wolność?
chociaż... z drugiej strony... zdjęcie wzbudza jakiś rodzaj strachu we mnie... tajemnice, może zgrozę... którą przejeżdżający pociąg próbuje tylko zatuszować?
las jako siła, moc stająca na przeciwko niskim i wystawionym na pożarcie polanom... one są wciąż jasne, nieskazitelne... one wcale nie chcą się poddać... ale nie krzyczą, nie błagają... mają ogromny honor... i godność... a te drzewa, te które wypadły z szeregu, niegdyś posępne i dumne już nie ujrzą słońca...
tory to tylko granica... którą czarne korzenie już przedarły...
czy zdążą się uratować?
jak długo przejeżdża taki pociąg przez to miejsce? minutę? dwie?
czyż to nie za krótko?
