..*•-•*☆WITAM*☆!!!
……. .•*☆ DOBRY ☆ *☆
…. .•*☆ WIECZÓR.•*¯¯*•.☆ ☆
….*•.¸_¸.•* ..*•.¸_¸.•*☆

Widzę oczyma serca jesień w parku,
Słyszę całą sobą spadające liście.
Ten szum delikatny, niczym marzenie,
Spadają, mieszają się z innymi,
Zostają zgarnięte grabiami myśli,
Do jednej prośby, wielkiej,
Do którego zmierzają wszystkie sny
Do szczęścia...


Czuję duszą wyobraźni lekkość wiatru
Tę rześkość, którą tyle pisarzy opisało
Ten chłód, myśli ludzi
Mieszają się z wiatrem
I choć ulatują szybko w nicość
Wracają inne, większe i straszniejsze
I znów ulatują...


Widzę oczyma wyobraźni promienie słońca
Które swą radością niszczą złe myśli
Wiatr się uspokaja, unosi liście i marzenia
Tańcząc z nimi zbiera lekką mgiełkę deszczu
Która nasyca kolory jesieni
I daje tęczę...

/Agata Paulina Świąć /