W półsłowach, wpółdomysłach brnąc ...

Skarga

Komu poskarżysz się, serce ? Coraz to odludniejszą
drogę sobie torujesz wśród niepojętych ludzi.
Może tym bardziej daremną,
że nie zbacza w swym biegu,
nie zbacza w biegu w przyszłość
w tę już straconą.

Dawniej. Czyś się skarżyło ? Na co ?
Na opadłą jagodę radości, że niedojrzała.
A teraz złamano mi drzewo radości,
Złamała mi burza moje nierychliwe
drzewo radości.
Co miałem najpiękniejszego
w mym niewidzialnym krajobrazie,
ciebie, coś mnie rozpoznać dawało
- aniołom niewidzialnym.

Rainer Maria Rilke