STRUMIEŃ.

20 lutego 1454 r. w liście Jana, prymasa i arcybiskupa gnieźnieńskiego, wzmiankowany jest tutejszy kościół lub kaplica, opisany jako stary i niszczejący, dlatego też arcybiskup wzywał do budowy nowego kościoła[2]. Podległy był parafii w Wiśle Niemieckiej, a więc znajdował się w granicach diecezji krakowskiej[3]. W oparciu o ten list za zgodą biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego wybudowano we wschodniej (dolnej) części Strumieniu kościół pw. św. Krzyża. Prawdopodobnie po przejęciu okolicy przez księcia cieszyńskiego w 1480, a następnie po podarowaniu jej Mikołajowi Brodeckiemu parafia strumieńska przeszła do diecezji wrocławskiej[3]. Dlatego, że kościół Świętego Krzyża był w złym stanie Mikołaj Brodecki wystarał się o budowę nowego kościoła. Pozwolenie wydał 12 maja 1495 r. biskup wrocławski Jan IV Roth. Nowy drewniany kościół parafialny miał wezwanie św. Barbary, jego budowę ukończono w 1498 r., kiedy stary kościół Świętego Krzyża stał się jego filialnym.

W listopadzie 1598 r. wizytacji kościelnej (pierwszej po soborze trydenckim) dekanatu pszczyńskiego dokonał archidiakon krakowski Krzysztof Kazimirski na zlecenie biskupa Jerzego Radziwiłła. Według sporządzonego sprawozdania kościół w Oppidium Strumien znajdował się w rękach luterańskich[4].