(9)
Codziennie rano ubieram się w nadzieję
Najchętniej w jedwab,by lekko otulał mnie
Na szyi zapinam brylanty przyjaźni
na białym złocie znajomych uśmiechów
Na stopach sznuruję pewność siebie
by lekko było mi iść.
Maluję usta kolorem miłości
I jeszcze tylko odrobina pachnącej
wiary w ludzi i wychodzę
świat przecież czeka......
dodane na fotoforum:
grafol 2016-02-07
Re: tak naprawdę to nie wiedziałem co fotografuję. Dopiero w domu okazało się... . Pozdrawiam.
elli4 2016-02-08
Wspaniała całość .....Życzę dużo radości ,wiele
przepięknych chwil
Serdecznie Cię pozdrawiam
