ohiboka 2009-09-06
Rewelacyjne promyczki!
myszcia 2009-09-07
zachód ???...a tak jasno;)))
comitam 2009-09-07
Wąsate promykami konary,
wietrzę tu drzewostan stary.
Czy to w lesie,czy też w sadzie,
słońce swoją jasność kładzie.
Cicho wchodzi między drzewa
i jasnością świat owiewa.
Ostatnie stawia tu kroki
i to są zachodu uroki.
Dla takich jak Ty
Dużych Smyków,
życzę Ci wiele
tych cudnych promyków!
inner13 2009-09-07
Ehh...ostatnie tchnienie lata i chłody idą nieuchronnie ;(
Co do przejawów artystycznej części mojej duszy, to zaiste ostatnimi czasy przybyło parę wierszy, przez tą jesień chyba popadam w melancholię ;)