(1)
Wielowieś, (łac.) Magnavilla, w kronikach Jana Długosza Wyelyawieś - najbardziej na północ wysunięta część Tarnobrzega. Osada w tym miejscu założona w XII wieku. Była fundacją rodu Mądrostków. W 1215 roku została erygowana parafia i włączona do diecezji krakowskiej.
Administracyjnie graniczy z Sielcem, Sobowem, Sandomierzem. W granicach Tarnobrzega od 1975 r., kiedy to rozszerzono administracyjnie Tarnobrzeg od Machowa po Sandomierz, licząc, że dzięki kopalniom siarki Siarkopol, miasto rozrośnie się, przekroczy 100 tys. mieszkańców i razem z Sandomierzem stworzy konurbację. W latach 90. XX wieku nastąpił upadek zakładów siarkowych, przez co plany te nie zostały zrealizowane. Wielowieś, mimo iż znajduje się w granicach miasta, zachowała charakter rolniczo-wiejski. Najważniejszym zabytkiem Wielowsi jest zabytkowy klasztor dominikanek z połowy XIX wieku. Klasztor ten jest znany także z osoby Matki Kolumby Białeckiej - służebnicy bożej i założycielki Dominikanek ze Zgromadzenia Sióstr świętego Dominika. W Wielowsi działa także Parafia Świętej Gertrudy i Świętego Michała Archanioła z kościołem Świętej Gertrudy i Świętego Michała Archanioła[2]. W 1999 r. podczas pielgrzymki do Polski w Wielowsi lądował Jan Paweł II. Wielowieś posiada także przystanek kolejowy linii Łódź - Dębica i Sandomierz - Grębów. Od 1958 r. Osiedlowy Klub Sportowy Wielowieś Tarnobrzeg[3] [4]. Najważniejszą linią komunikacji miejskiej jest linia autobusowa nr 11 łącząca Wielowieś z centrum Tarnobrzega i Sandomierza. W maju 2010 r. osiedle zostało całkowicie zalana w wyniku powodzi i podtopień.
dodane na fotoforum:
