(1)
Polscy dominikanie
Historia polskich dominikanów sięga czasów założyciela zgromadzenia. Dynamiczny rozwój zakonu braci kaznodziejów skłonił ok. 1218 (1219) roku biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża do wysłania na studia do Italii dwóch swoich bratanków: Jacka (kanonika katedry wawelskiej) i Czesława (kanonika kolegiaty sandomierskiej) oraz Henryka Morawczyka. Żył jeszcze wówczas św. Dominik Guzmán. Ci po rocznym nowicjacie przy rzymskim kościele św. Sabiny, powrócili do kraju i w 1223 roku założyli w Krakowie, na ul. Grodzkiej, przy kościele św. Trójcy pierwszy polski konwent dominikanów. Trzy lub cztery lata później dominikanie, z Jackiem Odrowążem na czele, osiedlają się przy parafialnym kościele św. Jakuba w Sandomierzu (choć zdaniem niektórych badaczy w ogóle obecność św. Jacka w Sandomierzu jest tylko hipotetyczna, ale jak wspomnieliśmy na wstępie - w tym mieście prawda nieustannie przeplata się z legendą). Celem powstania konwentu była praca misyjna poza naszymi wschodnimi granicami.
dodane na fotoforum:
