(0)
Kamienice w obrębie rynku
Nr 4 — kamienica późnogotycka zachowała pierwotny układ przestrzenny, późnorenesansowy portal do dawnej sieni przejazdowej oraz fragmenty renesansowej kamieniarki okien na piętrze. Z użyciem tych fragmentów okna piętra zostały zrekonstruowane. Detal kamieniarki okien wskazuje udział warsztatu zatrudnionego przy renesansowej przebudowie zamku sandomierskiego.
Nr 5 — kamienica zwana “Konwikt Boboli”. Gotycka, w XVI w. własność sławnego sandomierskiego lekarza Stanisława Bartolona. W 1636 r. kolejny jej właściciel Jakub Bobola oddał ją na konwikt dla synów zubożałej szlachty, kształcących się w Collegium Gostomianum. Od strony północnej widoczne są gotyckie przypory, świadczące o istnieniu sklepień, także nad pomieszczeniami piętra.. Na parterze, w dawnej sieni w jednej z wnęk — malowidło z ok. 1600 r. przedstawiające Chrystusa Sędziego z mieczami, adorowanego przez (najpewniej) rodzinę właściciela kamienicy.
Nr 10 — kamienica zwana Kamienicą Oleśnickich, wzniesiona na murach i piwnicach gotyckiego domu, została w kolejnych wiekach przebudowana. W kamienicy tej w 1570 r. miał miejsce zjazd innowierców i zawarta została tzw. “zgoda sandomierska”. Jest to najlepiej zachowana kamienica mieszczańska w Sandomierzu, z podcieniami, charakterystycznym układem wnętrza i głębokimi piwnicami. Z podwórka wchodzi się do Podziemnej Trasy Turystycznej (ul. Oleśnickich)
Nr 12 — kamienica klasycystyczna wzniesiona w połowie XIX w. pełniła rolę posterunku policji i żandarmerii, stąd nazywana jest “odwachem”. W związku z usytuowaniem na znacznym spadku terenu wzniesiona jest na wysokim cokole. Obecnie siedziba informacji turystycznej, Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego i kawiarni Kordegarda.
Nr 14 — kamienica zwana Domem Mikołaja Gomółki, należała wg wzmianek do słynnego kompozytora, który był nadwornym kompozytorem króla Zygmunta Starego, a także urzędnikiem miejskim. W 1976 r. odnowiono elewację, umieszczając jednocześnie na ścianie wschodnie tekst poświęcony wybitnemu kompozytorowi.
Nr 16/17 — kamienice wzniesione w latach 70-tych w miejscu zawalonych starszych domów, których fundamenty stanowiły ceglane arkady. W elewacji dostosowanej do sąsiednich zabytkowych domów powtórzono układ dwóch staromiejskich kamienic.
Nr 23 — tzw. Dom Greka Kojszora, zachował układ przestrzenny ze sklepioną sienią, z której jest przejście na dawne podwórze oraz dużą salę na piętrze. Kamienica do 1923 r. posiadała podcienia, których w czasie ostatniej rewaloryzacji nie odtworzono.
Nr 27 — tzw. “Dom Węgra Lazarczyka”, w XVI w. własność wojewody Andrzeja Leszczyńskiego, to duża, narożna kamienica, z zachowanymi podcieniami. Na piętrze w dużej sali zachowało się renesansowe biforium z półkolumienką. Strop sali, zrekonstruowany z użyciem oryginalnych belek stropowych. W trakcie remontu znaleziono gotycką cegłę z odciśniętą ciżemką, która przez swą oryginalność stała się symbolem kamienicy, nazwanej od tej pory “Pod Ciżemką”.
Nr 30/31 — obie kamienice zachowały pierwotny układ wnętrz, z sienią i sklepionymi pomieszczeniami. Nr 31, tzw. Dom Dutreppich — wzniesiona została w XVII w na obszernych, trzykondygnacyjnych piwnicach.
dodane na fotoforum:
