Dawne kolegium jezuickie zostało ufundowane w 1602 przez wojewodę poznańskiego i kasztelana sandomierskiego Hieronima Gostomskiego.
Zespół został wzniesiony w latach 1604–1615 przez jezuitę Michała Hintza. Przełożonym kolegium jezuickiego w Sandomierzu był ks. prof. Sebastian Bobola (1586–1649). Od północnej strony placu, w miejscu dzisiejszego obniżenia ogrodu, istniał od XVII wieku zwieńczony attyką barokowy budynek seminarium[1]. Budynek kolegium zniszczony pożarami w 1656 i 1813, w latach 1820–1826, został odbudowany pod nadzorem Franciszka Reinsteina, z przeznaczeniem na siedzibę biskupią i szkołę wydziałową. W II połowie XIX wieku rozebrano skrzydło południowe i kościół św. Piotra (wzmiankowany od 1166), stojący na środku dziedzińca. Zachowało się najstarsze, wschodnie skrzydło, na skraju sandomierskiej skarpy, na której znajduje się całe stare miasto. Popadający w ruinę obiekt poddano trwającemu kilkanaście lat generalnemu remontowi i oddano na siedzibę I LO w Sandomierzu w 2001 roku
dodane na fotoforum:
jadpaw5 2013-04-01
Wpadam w podziw ,jak widzę budowle na skale, na skarpie...Wygląda pięknie,jest bezpiecznie, ale wyobrażam sobie pracę budowlańców tamtych czasów.