Sady owocowe na Ziemi Sandomierskiej jako pierwsi założyli pod koniec XII wieku ojcowie cystersi przy klasztorze w Koprzywnicy. Początkowo rosły tam dzikie jabłonie, później drzewa o drobnych owocach takich odmian jak: renety, czubatki, kosztele. Sto lat później ogród klasztorny z jabłoniami prowadzili już także ojcowie dominikanie w Sandomierzu przy kościele św. Jakuba oraz siostry klaryski w Zawichoście.

Informację o sadach sandomierskich napotykamy również w dokumentach i zapiskach z XVII wieku, gdzie historycy opisują Sandomierz jako miasto skąpane w ogrodach. gdyż niemal każdy mieszczanin sandomierski uprawiał ogrody i posiadał sady jabłoniowe. W XIX wieku niemal przy każdym sandomierskim dworze, zamku czy zaścianku, okoliczna szlachta, magnaci i chłopi zakładali ogrody i sadzili drzewa owocowe, w tym jabłonie. Do popularnych wówczas gatunków należały m.in.: cebulki, mnichy, oliwki, gruchoty, winiówki, papierówki, ptaszki, koraliki, wierzbówki, anyżówki, szklanki, rozmarynki, cytrynki, złotki, alabastrówki.

Ogrodnictwo towarowe zaczęło się rozwijać na początku lat dwudziestych ubiegłego stulecia, w kilkudziesięciu miejscach regionu sandomierskiego. Wielu pionierów ogrodnictwa zaczęło wtedy na większą skalę zakładać szkółki drzew owocowych oraz komercyjne sady z różnych odmian jabłoni, takich jak np. papierówka, bukówka, synapka, grochówka, żeleźniak, szara reneta, boiken, kosztela, jonatan, bancroft, boskoop czy koksa pomarańczowa. Dziś sady sandomierskie są nowoczesnymi, wysokowydajnymi plantacjami nowych odmian. Wśród drzew owocowych zdecydowanie dominują jabłonie, zajmujące powierzchnię 11 186 ha.

dodane na fotoforum:

• Sandomierz
• Świętokrzyskie
• Krajobrazy polskie
• Polskie krajobrazy
• Województwo świętokr