(1)
Historia wsi i kościoła w Bliznem
Przywilej lokacyjny Bliznego został wydany przez króla Kazimierza Wielkiego 25 kwietnia 1366 roku na zamku w Sanoku. Wieś została lokowana na prawie magdeburskim, obejmowała 50 łanów frankońskich i była jedną z miejscowości lokowaną na przyłączonych do Korony Polskiej ziemiach ruskich. Po śmierci Kazimierza Wielkiego w 1370 roku Ruś czerwona z ziemiami: sanocką, lwowska, halicką, przemyską oraz Podolem przeszły pod panowanie króla Węgier Ludwika Andegaweńskiego. Miało to niekorzystny wpływ na rozwój i kolonizację Bliznego. W roku 1402 część wsi została zakupiona przez biskupa przemyskiego Macieja herbu Janina, co zapoczątkowało kilkusetletni okres przynależności Bliznego do posiadłości ziemskich biskupstwa przemyskiego. W 1406 roku król Władysław Jagiełło wydał ponownie przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim dla pozostałej części wsi sąsiadującej bezpośrednio z ziemią biskupa przemyskiego. Ostatecznie w 1417 roku i ta nowa część wsi została odsprzedana biskupstwu przemyskiemu, w którego posiadaniu Blizne pozostało do drugiej połowy XIX wieku.
Zapis o uposażeniu kościoła parafialnego w Bliznem pojawił się w dwóch kolejnych aktach lokacyjnych z 1366 i 1406 roku. Jednak budowa kościoła i parafii mogła nastąpić dopiero po ostatecznej organizacji struktur ekonomicznych i administracyjnych nowozałożonej osady. Najwcześniejsza pewna wzmianka o istnieniu parafii i kościoła w Bliznem pochodzi z 1470 roku.
Kościół w całości wzniesiono z ociosanych na kant bierwion jodłowych, połączonych na zrąb, położonych na dębowej podwalinie. Zgodnie z obowiązującym wówczas schematem świątynia składa się z jednej nawy na rzucie zbliżonym do kwadratu i węższego prostokątnego prezbiterium od wschodu zamkniętego trójbocznie z dostawioną do niego prostokątną zakrystią (od strony północnej). Do kościoła prowadzą dwa wejścia powiększane upływem czasu: główne w ścianie zachodniej i drugie w ścianie południowej. W myśl średniowiecznej tradycji okna umiejscowiono od strony południowej (wyjątkiem jest jedno okno we wschodniej ścianie apsydy i dwa niewielkie w ścianie zachodniej). Nawa i prezbiterium nakryte zostały jednym dwuspadowym dachem o niezwykle mocnej konstrukcji więźby tzw. Storczykowej.
dodane na fotoforum:
