Rothschild's giraffe - Żyrafa Rothschilda.

- nazwano ją od nazwiska brytyjskiego 
zoologa Waltera Rothschilda.

Żyrafa ta należy do najwyższego gatunku z obecnie żyjących ssaków lądowych. Jest najbardziej zagrożonym podgatunkiem żyraf - jej populację na wolności szacuje się na kilkaset osobników żyjących w Ugandzie i Kenii. Podgatunek ten odznacza się ciemnobrązowymi kleksowatymi lub prostokątnymi plamkami na ciele z cieńszymi kremowymi liniami wokół.
Wyróżniają się posiadaniem pięciu krótkich rogów na czubku głowy, zamiast dwóch (jak u większości żyraf), a także posiadaniem białych nóg (bez plam) od kolan w dół. Oprócz dwóch rogów pozostałe jest trudno wypatrzeć. Dwa z nich są wypukłościami głowy za uszami, a trzeci widoczny na środku czoła.Mają także długie i elastyczne języki.

Żyrafy są roślinożernymi przeżuwaczami, odznaczającymi się znacznie wydłużonymi kończynami i długą szyją. Spośród wszystkich ssaków są najwyższe, ale biorąc pod uwagę ich wysokość mają najkrótsze ciało.Ich sposób poruszania jest powolny i majestatyczny. Zawsze ruszają do przodu równocześnie tymi samymi nogami tj. obie prawe, obie lewe. Dzięki temu osobliwemu sposobowi chodzenia zaliczana jest do inochodźców.Samce żyrafy Rothschilda osiągają najwyższy wzrost spośród wszystkich podgatunków żyraf.
Ponad dwanaście godzin dziennie, zabiera żyrafom przyjmowanie pokarmu. Najchętniej pasą się o zachodzie słońca lub o świcie. Długa szyja nie pozwala im paść się trawą bez przeszkód, dlatego też wykorzystują pasmo wegetacyjne sawanny na wysokości od 2 do 6 m nad ziemią. Najbardziej smakują im akacje. Za dzień spożywają 60-70 kg świeżej masy roślinnej. Tylko najgorętsze godziny w ciągu dnia spędzają odpoczywając w cieniu. Śpią bardzo krótko, wprawdzie kilka razy dziennie ale za każdym razem tylko parę minut. Odpoczywają przeważnie na stojąco, czasem się położą, zginając szyję do tyłu. W takiej pozycji są najbardziej narażone, podobnie jak podczas picia.
Samice rodzą po ponad rocznej ciąży (14 miesięcy) jedno młode, o wysokości około 180 cm. Już po kilku minutach staje na własnych nogach i od razu jest w stanie podążać za matką, która w razie zagrożenia odważnie go broni kopaniem nogami. Robi to tak skutecznie, że nawet lew nie odważy się zaatakować dorosłej żyrafy.